Ki BENNNN....

Duruldum...

Seni,
(-ki o deli gibi sevdiğim)
yanımda olmanı engelleyen,
sevgi dediğin

(-ki zaten nasıl olduğunu bilmiyorum ya!)
sevgisizliğine yordum.


Kandırmacalar kumpanyasında
sevgi palyaçosu olandım ben...

(-ki bu seni yanlış anlamanın soytarılığı)
Yüzümde en ürkek yalnızlık mimikleri,
Kalbimin replikleri dökülürken dudaklarımdan ...

Aynada baktığım
Kırmızı yanaklarım
Yanılsamamın rengi...

(-ki arkadaşça sevgini utandıran, senin deyiminle "tutku rengim")
Kocaman burnum
hem komik
hem de meraklı...
(-ki hayatına sessizce sokulan ama bir türlü senin olmayan gereksiz bedenim.)

Sen ise sadece uzaktan bir seyirci...


Ruhunu okşayan sözlere
karşılık verirken bile,
(-ki belki de dediğin gibi "farkında olmadan!")
o bilemediğim anlamsız gülüşlerin...

(-ki dalga geçiyordun belki de ya da nasıl cevap vereceğini bilemiyordu
kalbine mahkum beynin)

Hatta o gizli,
sessiz bakışların.
Yoruldum..

Hani
palyaçoyum ya ben ...

(-ki içim karlar altında kalmışçasına donuk, fakat sana yol gösterircesine
dilimde tüm kelimeler bir tipi gibi savruk...)

Mutluluk saçarken çevreme
gözlerimden boyaya bulanmış süzülen göz yaşlarım...



Sen; yanılsamalarımdan biriydin...

(-ki senden çok uzakta zor günlerimin zoraki ve mutsuz kumpanyasında senden bihaber...)


Artık anladım...

Perde kapanıyor artık siyah bir gece gibi
en kötü günümde yoksun yanımda...

Sevgini sunamadıktan sonra,
(-ki arkadaşça olanı bile veremedin bana, duyar gibiyim beni suçladığını ama inan senindi tüm hata!)

Söylemek inan çok zor ama




Artık elveda!...